Nowatorska metoda psychoterapii, której istotą jest przekonanie o wyjątkowości i niepowtarzalności jednostki, a co za tym idzie konieczności zastosowania indywidualnego podejścia do każdego przypadku.
Oryginalność tej formy leczenia jest odzwierciedleniem sposobu bycia jej twórcy, Miltona H. Ericksona, który był niezwykle charyzmatyczny, twórczy i pełen inicjatywy. Erickson rozwijał swoje podejście ponad 50 lat, zaczynając od pracy z hipnozą w latach 30. XX w.
7 kluczowych zasad terapii ericksonowskiej
- Nieświadomość jest sprzymierzeńcem w procesie terapeutycznym, to tam kryje się potencjał człowieka do zmiany.
- Zaburzenia i problemy są wynikiem stosowania nawykowych, nieadekwatnych rozwiązań w celu utrzymania równowagi w zmieniających się warunkach życia.
- Każdy człowiek ma w sobie ukrytą wiedzę, siłę i doświadczenie, dzięki którym jest w stanie doprowadzić do poprawy swojej sytuacji.
- Sposobem dotarcia do wewnętrznych pokładów siły są niesztampowe metody, takie jak: hipnoza, metafory, opowieści, rysunki, prowokowanie nawrotu i inne.
- Podczas sesji terapeuta może prezentować aktywną i dyrektywną postawę – odpowiada za sprecyzowanie problemów i wpływa na wyznaczenie celów terapii. Powinien wykazywać się pełnym zaangażowaniem w poznanie świata klienta, empatią w stosunku do jego przeżyć oraz umiejętnością wyszukiwania i podkreślania jego kompetencji.
- Ważną częścią terapii jest praktyka poza sesjami, podczas której klient ugruntowuje efekty spotkań poprzez nowe doświadczenia, wypracowuje akceptowalne zachowania i nabywa korzystnych umiejętności do radzenia sobie z trudnościami.
- Unika się powracania do przeszłości i analizowania źródeł powstawania zaburzeń, natomiast dominuje zorientowanie na zasoby człowieka i zwiększenie zakresu dostępnych mu rozwiązań w przyszłości.
Zastosowanie podejścia Ericksona w praktyce
Terapia ericksonowska jest skierowana zarówno do osób indywidualnych, jak i do par, małżeństw, rodzin czy grup. Uznaje się jej wysoką efektywność w niwelowaniu objawów lęku, depresji, nerwic, fobii, zaburzeń psychotycznych i odżywiania, dolegliwości psychosomatycznych.
Po tę formę pomocy mogą sięgnąć również rodziny zmagające się z problemami małżeńskimi, wewnętrznymi konfliktami, agresją i przemocą w związku, wyzwaniami okresu dojrzewania, trudnościami wychowawczymi, budowaniem relacji z otoczeniem.
Czas trwania psychoterapii ericksonowskiej
Spersonalizowane podejście zakłada zróżnicowany okres leczenia w zależności od rodzaju problemu, czasu jego występowania, możliwości jednostki i zakładanego efektu końcowego.
Zazwyczaj proces terapeutyczny w tym nurcie trwa krótko, od kilku do kilkunastu spotkań, jeśli służy eliminacji jasno zdefiniowanego, doraźnego zaburzenia. Może objąć nawet kilka lat, gdy mamy do czynienia z chorobą skomplikowaną i długotrwałą.
Tryb terapii indywidualnej zakłada najczęściej jedno spotkanie w tygodniu, natomiast tryb grupowy spotkanie raz na dwa tygodnie lub rzadziej.
