Wysokie Obcasy przedrukowują tekst z „Die Welt” o tym, jakie wnioski można wysnuć, oglądając twórczość plastyczną przedszkolaka. Sposób rysowania człowieka jest bowiem ściśle związany z aktualnym etapem rozwoju i zdolnościami poznawczymi dziecka.
W Niemczech istnieje długa tradycja tzw. testu rysunkowego. „Czteroletnie przedszkolaki rysują u lekarza człowieka. Badanie powtarza się rok później. Rysunek wskazuje poziom rozwoju poznawczego – im bardziej jest zróżnicowany, tym lepiej” – czytamy. Dziecko może zdobyć maksymalnie 12 punktów (jeśli uwzględni możliwie najwięcej części ciała człowieka na malunku). Wiele rodziców obawia się, że rysunki ich pociech nie są wystarczająco „ambitne”. Tymczasem okazuje się, że nie jest ważny poziom staranności ani proporcje, ale fakt, czy dziecko potrafi odnotować złożoność elementów ciała. Dlatego „głowonogi” powinny martwić bardziej niż np. postać człowieka z zaznaczonym tułowiem i np. nosem.
W 2011 roku nowozelandzka psycholożka Emma Willcock wykazała na podstawie swoich badań, że istnieje związek między rysunkami małych dzieci a ich inteligencją. I to potwierdza się także w niemieckich testach inteligencji dzieci: te, których „rysunkowe ludziki” są bardziej złożone, lepiej poradziły sobie też z układaniem puzzli oraz rozpoznawaniem figur geometrycznych.
